Osteopathie is een manuele onderzoeks- en behandelmethode die zich richt op het herstel van een verstoord evenwicht of bewegingsverlies binnen het lichaam. Er is sprake van een verstoord evenwicht, wanneer er iets mis gaat in de onderlinge verhoudingen tussen gewrichten, spieren, organen, bloedvaten en zenuwen.
Bewegingsverliezen kunnen ontstaan zijn na of door een harde val, ziekte, littekens na operatie, een zware bevalling, verkleving van het weefsel door ontstekingsprocessen, emotionele spanning, stress of verkeerde voeding.
Door de ‘homeostatische werking’ van het lichaam kan, onder normale omstandigheden, het lichaam zelf deze verstoorde balans herstellen.
Wanneer, in bepaalde omstandigheden, het lichaam echter niet meer in staat is om zelf het evenwicht te herstellen, kan er een verstoorde balans ontstaan ter hoogte van organen en/of gewrichten. Daardoor gaat hun noodzakelijke beweeglijkheid verloren.
Het opsporen en verhelpen van de oorzaak van functiestoornissen, ontstaan door een bewegingsverlies of storing van de lichaamsbalans, staat centraal in de osteopatische behandeling. Door het zelf-genezend effect en zelf-regulariserend effect is het lichaam in staat om weer zijn evenwicht te herstellen en te handhaven.
Osteopathie is een bewegingstherapie, gesteund op een grondige kennis van de anatomie, fysiologie en neurologie van het menselijke lichaam.
De Osteopatische filosofie steunt op 3 fundamenten:
- De eenheid en totaliteit van het menselijk lichaam.
- De wederzijdse relatie tussen structuur en functie.
- De zelf-genezende en zelf-regulariserende krachten.